Ergenlerin Aile İçi Şiddete Maruz Kalma Durumları ve Aile İlişkilerinin Değerlendirilmesi

Aile içi şiddet, sağlıklı iletişim kurulamayan ailelerde ortaya çıkan ve aile ilişkilerini olumsuz etkileyen bir davranıştır. Bir çocuğun sağlıklı bir şekilde büyüyüp gelişmesi için en uygun ortam olan aile, ne yazık ki çocuğun şiddete maruz kaldığı ilk yer olabilmektedir. Bu çalışma, ergenlerin aile içinde şiddete maruz kalma durumları ve aile ilişkilerinin değerlendirilmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Veriler, Ankara İli Altındağ İlçesinde 9 okulda öğrenim gören 379 öğrenciye “Görüşme Formu” uygulanarak toplanmıştır. Elde edilen veriler, SPSS bilgisayar programı (versiyon 11.0) kullanılarak bilgisayara girişi yapılmıştır. Araştırma sonunda, babaların %31,4 ve annelerin %29,8’inin çocuklara fiziksel şiddet uyguladığı belirlenmiştir. Ailelerin en çok ekonomik sorun yaşadığı belirlenirken “aile içi şiddeti” ailenin en önemli sorunu olarak gören ergenlerin oranı sadece %3,3 bulunmuştur. Aile içinde şiddete maruz kalma ile ergenin aile ilişkilerini değerlendirme durumu arasında istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki olduğu saptanmıştır (p<0,001). Ergenin cinsiyeti ve ebeveynlerin eğitim durumu ile ebeveynlerin aile içinde fiziksel şiddet uygulaması arasında anlamlı bir ilişki bulunmamıştır (p>0,05). Ergenin aile ilişkilerini değerlendirmesinde etkili olan faktörün “anne ve babanın aile içinde fiziksel şiddet uygulaması” olduğu bulunmuştur. Aile içinde şiddetin önlenebilmesi için, şiddet konusunda farkındalık yaratmak ve aile içinde sağlıklı iletişim ortamı sağlayabilmek amacıyla “Ebeveyn Eğitimi” programlarının başlatılması gerekmektedir.

Domestic violence is a behaviour occuring in unhealthy family and effecting the family relations negatively. While family create the most suitable conditions for child to grow up unfourtanely it could be first place that child is exposed violence. The aim of this study is to evaluate the status of the adolescents’ exposed to domestic violence and their family relations. Survey Method has been used for this study. The data was collected from 379 students at 9 schools in Altındag borough in Ankara. Interview Form has been applicated to those students. The acquired data has been entered to computer by using SPSS program (version 11.0). According to the study, it has been detected that physical violence applied by father to child is 31,4% and physical violence applied by mother to child is 29,8%. The most important problem of these families is economical problems and the rate of the adolescents, who considers that family violence is the most important problem of a family, is only 3,3%. There is an expressive correlation at p<0,001 level between exposing to family violence and evaluating family relations. It was not found correlation that adolescents sex and family education status between exposing to domestic violence of the adolescents in the family (p>0,05). In this study, correlation at p<0,001 level has been detected between exposing to domestic violence and applying violence of the adolescents in the family. It was found that “physical violence applied by father and mother to child” effected adolescents’ evaluation of the relationship within family. In order to prevent domestic violence, maintain conciousness and provide effective communication in family, “Parent Education” programs are required.